درد مشترک

دنیا واسه ماهای که احساسی هستیم ،با کوچکترین جمله ای میرنجیم با ناراحتی یکی از اعضای خانوادمون داغون میشیم اصلا جای جالبی نیست۰ به ادم های قوی حسودیم میشه اونا که در هر شرایطی میتونن روحیشون حفظ کنند،مشکل که جای خود واس ما در هم امیختن چند کار هم کلافه کننده ما در برابر هر دو ساعت توی اجتماع بودن باید چهار ساعت در انزوا بگزرونیم تا حالمون خوب شه:)
خب این چ زندگی اخه بازم میگن رویای افتادن توی دریا و خورده شدن توسط کوسه ها بده و فلان :/